Zadania, jakie przed sobą postawiliśmy, to stworzenie dzieciom warunków do wszechstronnego i harmonijnego rozwoju poprzez:
wspieranie ich ciekawości, aktywności i samodzielności,
wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych, rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez
muzykę, formy teatralne i sztuki plastyczne oraz wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień,
budowanie systemu wartości ukierunkowane na orientację w tym co dobre, a co złe,
kształtowanie odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w sytuacjach życiowych,
w tym łagodnego znoszenia stresów i porażek,
rozwijanie umiejętności społecznych i kształtowanie postaw niezbędnych do poprawnych relacji z innymi,
budowanie wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym,
troskę o zdrowie i sprawność fizyczną poprzez zachęcanie do uczestnictwa w zabawach i grach sportowych.
Rolą naszych opiekunów jest wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci poprzez:
pracę prowadzoną z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb każdego dziecka,
pomoc dziecku w znalezieniu jego własnej drogi rozwojowej na miarę jego możliwości i potrzeb,
podążanie za dzieckiem, by czuło się zauważone i docenione,
wspieranie dziecka w budowaniu wiary we własne siły i osiąganie sukcesu,
podkreślanie mocnych stron dziecka, chwalenie, motywowanie i zachęcanie do samodzielnych działań,
prowadzenie wnikliwej obserwacji i udzielanie dziecku wszelkiej pomocy,
aranżowanie zabaw i czuwanie nad ich realizacją z umożliwieniem dziecku swobody działań i interpretacji,
inicjowanie, stymulowanie i wspieranie procesów rozwoju dziecka na wszystkich możliwych płaszczyznach.
W naszym Klubie dzieci, ucząc się poprzez zabawę, rozwijają:
czynności poznawcze (gry i zabawy dydaktyczne)
mowę i percepcję (zajęcia dydaktyczne, zajęcia logopedyczne, nauka czytania globalnego, bajkoterapia)
sprawność ruchową (gimnastyka, zajęcia rytmiczno-muzyczne, zabawy ruchowe)
sprawność manualną (zajęcia manualno-konstrukcyjne, zajęcia plastyczne)
emocjonalność (zajęcia dydaktyczne, zajęcia rytmiczno-muzyczne, zajęcia plastyczne, bajkoterapia relaksacyjna, masażyki)
kontakty społeczne (zajęcia dydaktyczne, zajęcia tematyczne)
nawyki i przyzwyczajenia (nauka nawyków higienicznych, porządkowych i grzecznościowych).
Podczas pracy z dziećmi wykorzystujemy
elementy z następujących metod:
Według Marii Montessori dziecko samo buduje siebie i swoje człowieczeństwo. Istota pedagogiki Montessori polega na stwierdzeniu, że każde dziecko jest inne i powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych.
W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu naukę samodzielną i efektywniejszą. Maria Montessori była prekursorką nowoczesnej pedagogiki „przenikniętej duchem miłości, humanitaryzmu i tolerancji”, w której najważniejsze miejsce zajmuje dziecko, doświadczające przez cały czas podmiotowości i współpodmiotowości. Podstawową formą jest tu zabawa i indywidualne zdobywanie doświadczeń przez dziecko. Opiera się na tym, co interesuje dziecko, pobudza jego ciekawość, sprzyja jego uniesieniom i sprawia mu satysfakcję, a tym samym prowadzi do sukcesu.
Samodzielna praca dziecka wspierana jest przez nauczyciela, kiedy to rzeczywiście konieczne i zgodnie z dewizą: „pomóż mi to zrobić samemu”.
Główną ideą tej metody jest rozwój dziecka poprzez ruch. Opracowany przez autorkę system ćwiczeń ma na celu rozwinięcie u dziecka świadomości własnego ciała i jego usprawnienie ruchowe, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Ma to na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i możliwości ruchowych poprzez dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne i emocjonalne. Wiele ćwiczeń stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność dziecka.
U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji, jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, improwizacja ruchowa. Uwzględnia się tu łączenie ruchu z muzyką i rytmem. Wykorzystuje się tutaj instrumenty perkusyjne, a ruch podejmowany jest zgodnie z własną inwencją, fantazją i doświadczeniem.
Metoda wspierana naturalnego rozwoju człowieka poprzez różne ćwiczenia ruchowe, zwana też Gimnastyką Mózgu. Metoda wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne opracowane w taki sposób, aby zintegrować pracę ciała i umysłu. Składają się one z ruchów, które wykonują dzieci w pierwszych latach życia niezbędnych dla rozwoju koordynacji oczu, uszu, rąk i całego ciała. Dzięki ćwiczeniom wszystkie części mózgu włączają się i mogą ze sobą współpracować.
Opracowane przez Dennisona zestawy działań i ćwiczeń psychomotorycznych usprawniają ciało, aktywują system nerwowy, rozładowują napięcia wywołane stresem, podnoszą energię. Metoda zakłada znaczna poprawę funkcjonowania dziecka w jego otoczeniu.
Polega ona na sekwencji ruchów angażujących poszczególne części ciała w rytm muzyki. Dany ruch trwa chwilę, wkrótce potem zapowiadany jest kolejny, tak aby dziecko skojarzyło i rozpoznawało poszczególne sekwencje ruchowe. Ćwiczenia te pobudzają całą sferę sensomotoryczną dziecka, rozwijają jego procesy poznawcze i zachęcają do podejmowania wysiłku. Po każdym ćwiczeniu następuje odpoczynek przy spokojnej muzyce, przez co dziecko uczy się relaksacji, głębokiego oddychania i wyciszenia się.
Autor tej metody wyszedł z założenia, że kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz kulturą słowa. Nawiązuje on do tradycyjnych, zanikających we współczesnych czasach form zabaw, ćwiczeń i muzyki. Te właśnie ginące formy ruchowo-muzyczno-słowne znalazły się u podstaw nowej metody, której głównym celem i zadaniem jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Charakterystyczną cechą metody jest powiązanie muzyki z ruchem.
Jest to metoda wychowania muzycznego, a jej głównym elementem jest śpiew i gra na instrumentach: tamburynie, bębenkach, trójkątach, grzechotkach i pudełkach akustycznych. Jest to metoda, która kładzie nacisk na aktywność muzyczną dziecka i swobodę w improwizacji.
Zabawy te pomagają dzieciom zintegrować się, niosą poczucie wspólnoty, więzi, bezpieczeństwa i wsparcia.
Dowiedziono, że każdy człowiek lepiej przyswaja nową wiedzę o świecie, jeśli zostaje ona przekazana w sposób wykorzystujący naraz jak największą ilość zmysłów. Dlatego też w trakcie prezentowania dzieciom nowych wiadomości staramy się nie tylko pobudzać ich zmysł wzroku, czy słuchu, ale także dotyk, węch i smak.
W ten sposób dzieci mają możliwość całościowego poznania świata, wykorzystując, zdobyte na zajęciach, wielozmysłowe doświadczania dotyczące np.: pór roku, świąt czy zjawisk atmosferycznych oraz odpowiadających im zapachów, wrażeń wzrokowych, dotykowych, słuchowych czy smakowych.
Czy to możliwe, aby nauczyć małe dziecko czytania nie ucząc go liter? Oczywiście bez znajomości alfabetu czytanie nie jest możliwe. Ale istnieją dwa sposoby czytania – analityczno-syntetyczne (wymagające znajomości liter) oraz tzw. czytanie globalne (oparte na rozpoznaniu słowa jako znaku graficznego).
Metoda opracowana przez g. Domana związana jest ze stymulowaniem do takiej nauki poprzez zabawę. Dziecko uczy się rozpoznawania i nazywania całego wyrazu nie wnikając w jego strukturę i nie znając liter. W rzeczywistości – i ku zaskoczeniu dorosłych – czytanie globalne maluchy stosują od wczesnego dzieciństwa: „odczytują” nazwy na reklamach, pudełkach z jogurtem, tytuły ulubionych książeczek i nie przeszkadza im w tym nieznajomość liter, patrzą bowiem na słowo jako całość, jakby widziały budowlę z klocków bez uświadomienia sobie, że składa się ona z poszczególnych części. Do czasu. I w tym tkwi fenomen czytania globalnego.
W pewnym momencie dziecko uświadamia sobie złożoną strukturę wyrazu, zauważa poszczególne klocki. Ten moment to doskonały wstęp do nauki poznawania liter, alfabetu i w konsekwencji nauki czytania „zwykłego”. Zabawa w czytanie globalne do doskonały, bezbolesny i radosny wstęp do nauki czytania.
Metoda ta została opracowana przez pedagoga i terapeutkę R.F. Shaw, która zaobserwowała, że malowanie dziesięcioma palcami ma wiele wspólnego z naturalną skłonnością dziecka do tzw. „paćkania się” w substancjach o konsystencji błota.
Walory tej metody to: pomoc w pokonywaniu lęku, uwolnienie się od zahamowań, wzmocnienie wiary we własne siły, pobudzanie ekspresji fantastycznej. Metoda ta, oprócz cennych walorów terapeutycznych, ma również wartości diagnostyczne. Obserwacji poddaje się szereg elementów, takich jak: ustosunkowanie się dziecka do tworzywa, elementów czasu i ruchu oraz zachowania się wobec kolorów.
Zabawa z kolorem pozwala uwolnić naturalną ekspresję twórczą dzieci. Maluchy, łącząc ze sobą podstawowe barwy, tworzą różnorodne prace doskonale się przy tym bawiąc.
Metoda oparta jest na zabawach ruchowych, które pozwalają dzieciom odnaleźć się w grupie i czerpać radość z ekspresji ruchowej połączonej z muzyką. Zabawa pojmowana jest jako czynność, która ma dawać przyjemność, wyzwalać kreatywność, zaspokajać różne potrzeby, pozwalać na poznanie nowych wartości i zdobywanie wiedzy.
Podczas zajęć nauczyciel pobudza do zabaw rozluźniająco-odprężających wykorzystując do tego celu ruch, taniec i gesty, pomaga dzieciom odnaleźć się w grupie oraz poznać odczucia i oczekiwania jej członków.
Wśród zabaw wyróżnić można gry dydaktyczne (przedstawienie problemu i poszukiwanie rozwiązań według opracowanych reguł), gry dyskusyjne (analizowanie danego problemu z wykorzystaniem doświadczenia i zdobytej wiedzy), gry z podziałem na role (jako wstęp do omówienia konkretnego problemu) oraz zabawy integrujące grupę bez podziału na bawiących się i obserwatorów, bez ośmieszającej rywalizacji, przypadkowych wygranych i kilku zwycięzców.
Znakiem rozpoznawczym Klanzy jest wielokolorowa chusta animacyjna.
Metody pracy z dziećmi oparte na wizualizacji i bajkowych metaforach przynoszą wspaniałe rezultaty w opanowaniu lęków dziecięcych, pokonywania trudności wychowawczych, rozwiązywaniu problemów w kontaktach z rówieśnikami oraz pokonywaniu nowych etapów w życiu dziecka.
Czytanie i opowiadanie dzieciom historii, odpowiednio dobranych do ich poziomu rozwojowego i możliwości, ułatwia maluchom zrozumienie otaczającego je świata oraz odnalezienie się nowych i niezrozumiałych dla nich sytuacjach.
Każda nasza bajka i opowieść opiera się na elementach znanych dzieciom, przygotowanych w odniesieniu do danej sytuacji terapeutycznej czy dydaktycznej i zawiera tyle bodźców wielozmysłowych, by umożliwić maluszkom odnalezienie się w niej. Bajki dostosowane do potencjału rozwojowego dziecka, wzmocnione ciekawą i zachęcającą wizualizacją powinny wyzwalać jego twórczość i zapewniać poczucie bezpieczeństwa.
W trakcie codziennej pracy z dziećmi zachęcamy rodziców do współdziałania i aktywnego uczestnictwa w działaniach żłobka poprzez: udział w organizowanych cyklicznie zajęciach dla rodziców i dzieci, wspólne organizowanie ważnych uroczystości (święta, urodziny), przygotowywanie dodatkowych atrakcji i niespodzianek dla dzieci, dzielenie się pomysłami.
Chcemy w ten sposób stworzyć swoistą klubową społeczność, co przyczyni się do większej integracji grupy, wykształtowania właściwych wzorców zachowań, ułatwi maluchom adaptację, a rodzicom da poczucie osobistego zaangażowania i uczestnictwa w życiu Klubu.